Rozdział 1

Jonathan

 Siedziałem jak zawsze na parapecie w moim pokoju i rysowałem widok z mojego okna gdy nagle ktoś zapukał. Wstałem i podszedłem do drzwi. Gdy je otworzyłem zobaczyłem jedną z naszych służących.

 - Paniczu Jonathanie ma pan gościa czeka w salonie-powiedziała i zgrabnym krokiem odeszła.
 Odeszła tak szybko że nie zdążyłem zapytać kto przyszedł. Wyszedłem z pokoju i skierowałem się do salonu. 
 Nasz salon był ogromny urządzony nowocześnie. W salonie dominowały pastelowe odcienie błękitu, brązu i beżu. W pomieszczeniu znajdowała się duża jasna sofa z czterema fotelami i niewielkim szklanym stolikiem. Przy ścianie stała niewielka komoda a obok niej niewielki regał na książki. Na środku salonu był biały puchaty dywan w kształcie gwiazdy. Na jednym z foteli zobaczyłem siedzącą Isabell. Wyglądała świetnie miała na sobie krótką czarną sukienkę. Od pasa w górę była koronkowa a na dole był prosty materiał. Miała jak zawsze szpilki te były bez palców całe z koronki. Wyglądała olśniewająco.

 Gdy mnie zobaczyła od razu do mnie podbiegła i rzuciła mi się na szyję.

- Nawet nie wiesz jak bardzo za tobą tęskniłam-wyszeptała mi do ucha swoim cudnym głosem.

 Nic jej nie odpowiedziałem, odsunąłem się od nie i namiętnie pocałowałem.Nie protestowała tylko jeszcze bardziej pogłębiła pocałunek.Gdy już się od siebie odsunęliśmy, usiadłem na jednym z foteli i pociągnąłem ją tak że siedziała na moich kolanach.Gdy wtuliłem się w jej plecy usłyszałem jej cichy śmiech.

 -Czemu nie powiedziałaś że przyjeżdżasz ?

-Chciałam Ci zrobić niespodziankę a po za tym uprzedziłam twojego ojca.

-Tata wyjechał na kilka dni pewnie zapomniał mi przekazać.Przyjechałaś sama?

-Tak.Alec wyjechała na wakacje z Magnusem a Jace nie chciał jechać.

- Alec z Magnusem? Pogodzili się?

 -Tak. Po tygodniu stwierdzili że nie mogą bez siebie wytrzymać.

-To zupełnie tak jak my- uśmiechnąłem się i pocałowałem ją delikatnie w szyję.

 -Uspokój się.Twoja mama jest pewnie na górze, nie chce żeby nas przyłapała.

 -Przed tym jak tata wyjechał znowu się pokłócili a mama jak wiesz zawsze po tych kłótniach gniewa się na cały świat.Więc wątpię żeby miała ochotę wyjść z sypialni.

-O co się pokłócili?

-Nie wiem. Ale mam powoli tego dosyć wolałbym żeby się rozstali a nie ciągle kłócili.

-Nie mów tak. Przecież każdy czasem ma gorsze dni, każde małżeństwo się kłóci.

-Może i masz rację ale oni stanowczo przesadzają.
-Może i tak ale to nadal twoi rodzice.

-Nie rozmawiajmy już o tym choć pójdziemy na spacer.

Nie czekając na odpowiedz wstałem i pociągnąłem ja w stronę wyjścia.

Gdy wyszliśmy złapałem ją za rękę i poprowadziłem ją w stronę niewielkiego jeziora znajdującego się niedaleko posiadłości.Szliśmy w milczeniu gdy nagle cisze przerwała Isabell.
-Jonathanie co się dzieje?
-Nic.
-Przecież widzę.Wiesz że mi możesz wszystko powiedzieć.-Chodzi o mojego ojca.

-Nie rozumie?

-On coś ukrywa, tylko nie wiem co.

-Każdy ma swoje tajemnice twój ojciec także.

Wiedziałem że ma racje ale nie mogłem pozbyć się tego uczucia niepewności. Cały czas miałem wrażenie jakby działo się coś o czym nie wiem.

               Jeśli czytacie mojego bloga to proszę komentujcie to dla mnie bardzo ważne.Następny rozdział pojawi się najprawdopodobniej w piątek chyba że uda mi się go napisać jutro.Mam nadzieję że rozdział się wam podobał wiem że jest trochę krótki ale jak na początek może być.

Jeszcze jedno dodałam zakładkę z bohaterami ale mam niewielki problem i nie mogę dodać wszystkich bohaterów jak tylko to naprawię to dodam resztę mam nadzieje że się nie gniewacie.